فاروک کیروندا: استقرار UPDF در جمهوری دموکراتیک کنگو در حیطه اختیارات رئیس جمهور است.
به‌طور شگفت‌انگیزی، اما نه غیرمنتظره، استقرار نیروهای دفاعی خلق اوگاندا (UPDF) علیه ADF در استان کیوو شمالی جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) یک پیشرفت خوشایند است که در حال حاضر به اوگاندایی‌ها نفسی می‌دهد. این اقدام خیلی دیر انجام شده بود و با توجه به مشکلاتی که در این قسمت از منطقه ایجاد شده بود، نه از روی عدم اقدام، بلکه از روی ناچاری انجام شد.
از همان ابتدا باید فهمید که استقرار شفاف بود، عملیات در روز روشن شناسایی شد و هیچ عنصر تهاجم خصمانه از سوی اوگاندا وجود نداشت.
با این حال، مهمترین نقش رئیس جمهور یووری موسوینی در این تحول است. رئیس جمهور در سمت خود به عنوان فرمانده کل (CIC) نیروهای مسلح، مجوز عملیات را صادر می کند. قدرت‌هایی که او اعمال می‌کرد، در چارچوب اختیارات، وظایف و مسئولیت‌های قانون اساسی‌اش بود، بر اساس سوگند یاد شده که در زمان تصدی مسئولیت، سوگند یاد کرد که از اوگانداها و دارایی‌های آنها محافظت کند.
پس از به دست گرفتن قدرت در سال 1986، رئیس جمهور موسوینی بر امنیت افراد و دارایی به عنوان پایه و اساس دموکراسی و تحول تاکید کرد. او با دفاع و خنثی کردن بسیاری از تهدیدها، امنیت را به حوزه اصلی خود تبدیل کرده است. ADF یکی از معدود گروه های پنهانی است که تلاش می کند تا احیا کند، اما در یک قیام مسلحانه تمام عیار شرکت نکند، همانطور که در سال 1996، زمانی که برای اولین بار از طریق منطقه کاسه به اوگاندا حمله کرد، تلاش کرد. ADF با استفاده از حملات غافلگیرانه منزوی اما هماهنگ شده به افراد و سایت‌های بمب‌گذاری اخیراً منتخب، برای ترساندن مردم اوگاندایی و ایجاد عدم اطمینان تلاش کرد، که امیدوار بودند احساسات سیاسی را برای تسریع تغییر رژیم پیوند دهد.
رئیس جمهور در سخنرانی اخیر خود خطاب به ملت توضیح داد که چگونه نیروهای ADF در سال 2007 در دره Semliki دچار بینی خونین شدند و از آنجا به جنگل های وسیع کنگو عقب نشینی کردند. از آنجا، آنها کشتار هدفمند روحانیون مسلمان و مقامات امنیتی، بازرسان مهاجم و سیاستمداران برجسته، طرفدار NRM مانند ابراهیم عبیریگا، نماینده سابق آروا، را آغاز کردند. موجی از جنگ شهری آغاز شد که به طور قابل توجهی صلح اوگاندایی‌ها را به خطر انداخت، که همچنان می‌گفتند: «اگر انسان‌های بزرگ کشته شوند، ما چطور؟» موسوینی به ملت اطمینان داد که همه چیز خوب خواهد بود.
با این حال، مدتی است که عدم اطمینان در مورد اینکه چه کسی مسئول این حملات است وجود دارد. ADF همیشه ظاهر می شد، اما گمانه زنی های زیادی وجود داشت، به طوری که برخی کارشناسان احتمال ظهور یک گروه جدید یا نوعی کار داخلی را مطرح می کردند. اما با اقدامات مجدانه و هدفمند دستگاه های امنیتی و اتصال یک سر به سر دیگر، مقصران واقعی شناسایی شدند. و با در نظر گرفتن آخرین حملات در کامپالا، سرنخ‌های کلیدی جمع‌آوری شده‌اند که تأیید می‌کند که ADF پشت این خونریزی‌ها قرار دارد و در واقع به دنبال آسیب بیشتر بوده است. زمان اقدام قاطع فرا رسیده بود!
قبل از اینکه دقیقا مشخص شود، امنیت علائم را درمان کرد، در حالی که علت اصلی مشکل باقی ماند.
استقرار در DRC با هدف ریشه کن کردن مشکل از پایگاه و بازگرداندن سلطنت معروف صلح و آرامش در اوگاندا است. رسیدن به این نقطه به صبر و فداکاری نیاز دارد، اما اقدام انجام شده هیچ تردیدی در مورد تعهد رئیس جمهور موسوینی به انجام تعهداتش در قبال اوگانداها، همانطور که در قانون اساسی الزامی است، باقی نمی گذارد. رئیس جمهور وقت گذاشت تا پدیده حملاتی را که در حال وقوع است مطالعه کند و قبل از امضای عملیات رایزنی های مناسب را با متحدان کلیدی بین المللی و منطقه ای انجام دهد. او آنچه را که به دنبال انجام آن است از طریق سخنرانی های ملی خود علنی کرد.
هر کسی که بتواند ادعا کند # OperationShujaa را ندیده است - از آنجایی که حمله با نام رمز است - جدی نیست.
اگر ADF فکر می کرد که رئیس جمهور بلوف می زند یا بین کشورهای مربوطه اتفاق نظر وجود نخواهد داشت، آنها با بی ادبی از خیال پردازی های خود بیرون رانده شدند. زمان پرداخت زیاد است. این جنگی است که UPDF نمی تواند آن را ببازد و دشمن این را به خوبی می داند. دشمن نمی تواند تمام نیرویی را که اوگانداها با آن به طور جمعی پاسخ داده اند بپذیرد.
طرح کلی بازی گروه‌هایی که برای بی‌ثبات کردن اوگاندا کار می‌کردند، از جمله گروه‌های قاتل قمه، این بود که برنامه‌های NRM را با نقض یک نقض امنیتی بزرگ به این کشور منحرف کنند. به جرات می توان گفت که این بازیگران جنایتکار در اوگاندا آینده ای ندارند و بهتر است از شورش ها و خرابکاری ها کنار گذاشته و از کانال های قانون اساسی برای ادامه برنامه خود استفاده کنند.
UPDF با موافقت دولت DRC برای جنگ در کنگو دعوت شد. کنگوها از واقعیت مرگبار ADF رنج برده اند، شاید بیشتر از اوگانداها. مردم به طور سیستماتیک در پاکسازی هایی که برخی کارشناسان آن را نسل کشی می نامند، کشته شده اند. کنگو خسته بود، اوگاندا خسته بود. چرا وقتی یک دشمن مشترک و ابزاری برای به پایان رساندن آن وجود دارد بیشتر منتظر بمانیم؟ اشتباه بود که زودتر این تصمیم را نگرفتیم، اگرچه باید اطلاعات و شواهد کاملی برای کار وجود داشت. الان دیگه راه برگشتی نیست در هر صورت، خود ADF از UPDF برای حمله و کشتن اوگانداها دعوت کرد! این قابل قبول ترین پاسخ بود.
اوگاندایی ها باید به طور کامل از این عملیات ها حمایت کنند و پسران و دختران خود را در صحنه تشویق کنند تا به کشور خود افتخار کنند. عدم قطعیت برای ما هزینه زیادی دارد. پس از موفقیت آمیز بودن عملیات، پول به برنامه های توسعه برای اوگاندایی ها تخصیص داده می شود.
رئیس جمهور در زمان مناسب ملت را از پیشرفت عملیات و سایر مسائل مرتبط مطلع خواهد کرد. استدلال هایی مبنی بر اینکه این اعزام توسط مجلس تصویب نشده است، منحرف کننده و به نوعی غیرقابل تصور است. اخیراً رئیس جمهور در مورد مسائل مختلف امنیتی با ملت صحبت کرده است. او به دنبال فرصتی در پارلمان بود و آن را برای صحبت با قانونگذاران در مورد مجموعه ای از اقدامات امنیتی برای محدود کردن حملاتی که با کشتار افراد برجسته اوگاندایی در طول سال ها مشخص شده بود، تضمین کرد. این در سال 2018 بود.
با کمال تعجب، برخی از قانونگذاران که خواستار تصویب پیش از عملیات پارلمانی بودند، به دلایلی که خودشان می دانند، از درخواست های رئیس جمهور در آن زمان اجتناب کردند، اما از نگاه کردن همیشه به مسائل از دریچه حزب سیاسی ابایی نداشتند.
پارلمان از روبات‌ها یا بیگانگانی تشکیل نمی‌شود که نیازهای امنیتی آنها مانند بقیه مردم باشد. آیا این «قلاب‌های بزرگ» می‌خواهند نشان دهند که چون ثروتمند هستند و می‌توانند امنیت شخصی اضافی را تامین کنند، امنیت اوگاندایی‌ها مهم نیست؟ این چه نوع رهبری است؟
پیش از این، ناامنی در منطقه دریاچه های بزرگ - و به طور کلی آفریقا را به پای رهبران - ناتوانی در همکاری با یکدیگر، ناتوانی در تفکر صحیح، ناتوانی در مراقبت از مصیبت مردم، ناتوانی در تشخیص و تجویز راه حل ها مقصر می دانستم. ، ناتوانی در ارائه رهبری در مواقع بحران و ناتوانی در خواندن آینده این نقطه از جهان. موسوینی قرار نیست در چنین مهمانی ناامیدکننده ای شرکت کند! هر ناامنی که به مردمش وارد کنی به خودت برمیگرده!
نویسنده معاون مطبوعاتی رئیس جمهور است
آیا داستانی در جامعه خود دارید یا نظری برای به اشتراک گذاشتن با ما دارید: به ما در editorial@watchdoguganda.com ایمیل بزنید
[ad_2]