دکتر بی گناه نهابوه: آموزش و پرورش یک جکپات برای فقرا است: چرا کودکان باید به مدرسه برگردند
رابرت، پسری که پولش را می دهم، پس از ارسال 100000 UgX در کریسمس به من گفت: "عمو، فکر نمی کنم به مدرسه برگردم." «من پول در می‌آورم. چرا باید برگردم؟ "او پرسید. نمی‌توانستم برای 100 هزار هدیه کریسمس تشکر کنم. دریافت هدایایی از افرادی که برایشان پول می‌دهی بسیار نادر است، اما این یکی باعث خوشحالی و غمگینی من شد.
رابرت پسر یک متخصص زنان و زایمان است که حدود 8 سال پیش فوت کرد و در مراسم تشییع جنازه قول دادم هزینه مدرسه را برای کودک بپردازم. او خوب عمل می کند و در یک مدرسه روستایی در PLE نمره 5 می گیرد. او همیشه در کلاس آنها بهترین بود و کووید 19 او را در S2 پیدا کرد.
او الان باید در S.4 باشد، اما وقتی کووید شیوع پیدا کرد، به خانه رفت و به عنوان یک باربر مشغول به کار شد. او روزانه حدود 12000 UgX درآمد دارد. برای او این پول زیادی است. من به او 50000 UgX برای پول جیبی دادم.
حالا او این کار را در یک هفته انجام می دهد. فکر می کرد اگر به کار ادامه دهد، بنایی را یاد می گیرد و شاید روزی آجرکاری شود. من می توانم مهندس شوم (همه لایه های آجر را مهندس می گویند) و از مردم و خودم مراقبت کنم.
من استدلال او را درک می کنم، اما اصرار کردم که باید به مدرسه برود. او بدون پدر، چراغ امید خانه اش است. او که یک فرزند اول است، کارهای زیادی برای انجام دادن دارد. برای او مهم است که مسیر پر پیچ و خم طولانی را انتخاب کند، نه میانبر. بنابراین ما هنوز در حال مبارزه هستیم.
به او گفتم که جادو را در آموزش دیده ام. در دوران دبستان بچه های زیادی را به یاد دارم که حتی ما را فقیر خطاب می کردند. کسانی که بعد از رفتن به مدرسه با دوچرخه در فاصله بیش از 50 کیلومتری به مدرسه آمدند. برخی با کیسه تشک گزارش دادند و منتظر ماندند تا مخلوط بریده شود تا کیسه های مخصوص طراحی شده خود را با علف خشک پر کنند تا تشک بسازند.
برای بسیاری، کفش‌های مدرسه تنها جفتی بود که داشتند و برخی از آنها استفاده نمی‌کردند و برای خواهر و برادرشان نگه داشتند. الان همین مردم را در شهر آدم های بزرگی می بینم. برخی در تلویزیون ملت را تکان می دهند. یکی وجود دارد که اغلب به رئیس جمهور اولتیماتوم می دهد. او بزرگ است! این به خاطر آموزش است.
دکتری در مباررا هست و حالا با دیدنش، باورت نمی شود که به دلیل نبود وسیله نقلیه تا مدرسه 60 کیلومتر پیاده روی کرده باشد. آموزش و پرورش جادو کرد.
برای کسانی که ترک تحصیل کردند، داستان نمی توانست متفاوت باشد. یک همکلاسی به نام جوزف در P5 بود که مشکلات ریاضی داشت.
وقتی شروع به مطالعه X و Y کردیم، او گیج و اذیت شد. یک روز عصر معلم یک کار کلاسی به ما داد و از ما خواست که راه حلی پیدا کنیم. هیچ کدام از ما پاسخی پیدا نمی کنیم. باران می بارید و آمدن استاد خیلی طول کشید. جوزف بی حوصله شد و کلاس را ترک کرد و گفت اگر بالاخره X را پیدا کنیم با او تماس می گیریم. او به تاکسی تبدیل شد.
من اخیراً او را ملاقات کردم و او از من پرسید که آیا بالاخره یک X گرفتیم یا خیر. به او گفتم که; ما همان شب را انجام دادیم او غیر منتظره به نظر می رسید. درست مثل خیلی از بقیه که ترک تحصیل کردند.
با نگاهی به OB خودتان، به وضوح می توانید تفاوت مدرسه را ببینید. بازگشت به مدرسه تنها فرصتی است که فرزند پدر و مادر فقیر بدبخت برای رهایی از فقر پیش قدم شود. این فرصتی است برای بچه روستایی که بتواند جایی در "سفره مردانه" شهر رزرو کند.
این فرصتی است برای این پسر روستایی تا تبدیل به فردی شود که آرزویش را داشتند، چه دکتر، چه وکیل، یک حسابدار یا یک مدیر بزرگ. پلی است از ناامیدی به امید.
بنابراین اگر کسی را در اطراف خود دارید که باید در مدرسه باشد، فقط به عذرخواهی او گوش ندهید. بیا دوشنبه برگردیم مدرسه بیایید سهم خود را انجام دهیم و هزینه های مدرسه را برای رابرت و دیگران بپردازیم. این یک سرمایه گذاری ارزشمند است.
آیا داستانی در جامعه خود دارید یا نظری برای به اشتراک گذاشتن با ما دارید: به ما در editorial@watchdoguganda.com ایمیل بزنید
[ad_2]