گیتار الکتریک
در اوایل قرن بیستم توسعه یافته ، گیتار برقی به یکی از مهمترین سازهای موسیقی محبوب تبدیل شده است. به شکلی که امروزه یکی از شلوغ ترین کلاس ها
آموزش گیتار الکتریک هست و این گیتار برقی با جسم جامد از گیتار آکوستیک ناشی می شود ، ابزاری که اولین بار در آمریکا به عنوان گیتار اسپانیایی معرفی شد. حتی اگر طراحی بدنه گیتارهای برقی مدرن غالباً با پیشینیان آکوستیک متفاوت باشد ، تمام گیتارها با همان الگوی ساده ساخته می شوند. تمام گیتارها ، آکوستیک یا برقی ، با یک پل ، بدنه و گردن ساخته شده اند. مهمترین تفاوت این است که گیتارهای آکوستیک توخالی هستند در حالی که گیتارهای برقی بدن محکم دارند.
سالها بود که گیتار آکوستیک به دلیل حجم زیاد به یک نقش پشتیبان در مجموعه های بزرگ موسیقی محدود می شد. بنابراین انگیزه اصلی ایجاد گیتار برقی تمایل سازندگان برای حجم بیشتر بود. پیشینیان گیتار مدرن برقی گیتارهای صوتی تقویت شده توسط مخترعینی بودند که سیم ، آهنربا و دیگر پیوستهای "وانت" را به آن وصل می کردند. (وانت ها دستگاه های الکترومغناطیسی هستند که باعث افزایش حجم می شوند.) با این حال ، با پیشرفت تکنولوژی در دهه 1930 ، نسخه های جدیدتر پیچیده تر شدند و گیتار برقی به یک تکنواز تبدیل شد ، تحولی که به گسترش سبک های موسیقی کمک کرد.
تاریخچه گیتار الکتریک چیست ؟
اولین گیتارهای برقی در دهه های 1920 و 1930 ساخته شد ، اما این نمونه های اولیه بسیار ابتدایی گیتار برقی مدرن بدن خوب بودند. گفته می شود اولین گیتار الکتریکی توسط Paul H. Tutmarc اختراع شده است. الهام گرفته از کار داخلی تلفن ، که از مغناطیس برای ایجاد لرزش های صوتی استفاده می کرد ، توتارک در گیتار هاوایی آزمایش کرد و یک وانت مغناطیسی را از آهنرباهای نعل اسب و کویل های سیم ساخت که باعث تقویت لرزش رشته های ساز می شود.
در همین زمان ، جورج بیوچامپ و جان دوپیرا ، دو نوازنده لس آنجلس ، در ساخت گیتارهای حتی بلندتر کار کردند. پس از آزمایش اتصال شاخهای تقویت کننده به سازها ، آنها همچنین یک وانت الکترومغناطیسی ایجاد کردند ، این دو شامل دو آهنربا نعل اسب است. از کارآیی وانت ، Beauchamp که از یک صنعتگر ساخته شده بود ، یک گیتار را طراحی کرده و با گردن و بدن چوبی طراحی کرده است. این لقب به دلیل وجود شکل ظاهری به «ماهیتابه» تبدیل شد ، این اولین گیتار برقی شد. بیوچامپ نمونه اولیه را به آدولف ریکن بکر گرفت. این دو نفر شرکتی را تشکیل دادند و تولید اولین خط معروف گیتارهای برقی Rickenbacker را آغاز کردند. بنابراین ، Rickenbacker اولین تولید کننده گیتارهای برقی شد.
اولین گیتار برقی "به سبک اسپانیایی" توسط لوید لو ، آزمایش کننده اولیه دیگر ساخته و فروخته شد. طراحی او پیشینی مستقیم گیتار برقی مدرن بود و این الهام بخش اورولی گیبسون ، یکی دیگر از پیشگامان گیتار ، برای ایجاد مدل گیتار برقی بود که باعث سازش در ساز شد: ES-150. آلووینو ری گیتار اسلاید نمونه اولیه ES-150 را ساخت که اولین گیتار برقی مدرن نامیده شده است. نسخه نهایی توسط والتر فولر ، کارمند گیبسون ساخته شده است. گرچه گیتار یک موفقیت فوری بود ، اما نقص هایی هم داشت. ارتعاشات از بدن توخالی آن برداشت و تقویت شد که باعث ایجاد بازخورد و اعوجاج شد. این باعث شد که لس پاول ، یک گیتاریست و مخترع ، در سال 1940 گیتار برقی بدنه جامد را توسعه دهد.
نوآوری پول که به دلیل داشتن جسم محکم "Log" نامیده می شد ، شامل سوار کردن رشته ها و وانت بر روی بلوک جامد کاج بود تا لرزش های بدن را به حداقل برساند. "ورود" شامل دو وانت اصلی مغناطیسی بود که روی قطعه کاج 4 × 4 در (10.2 × 10.2 سانتی متر) نصب شده بودند. برای اینکه بیشتر به یک گیتار معمولی بنظر برسد ، پاول یک گیتار تاپ تاپ را به نصف دید و قطعات را به مدل خود وصل کرد. بدن خوب در از بین بردن مشکلات ES-150 مؤثر بود.
در سال 1946 ، پاول گیتار جدید خود را به سمت گیبسون برد كه نسبت به بدن جامد تردید داشت. لئو فندر اما درک این مفهوم را درک کرد و در سال 1949 ، او شروع به فروش "Esquire" کرد که اولین گیتار موفق بدن خوب بود. بعداً گیتار به "Telecaster" ، یکی از معروف ترین مارک های گیتار تغییر نام داد. Telecaster با نوازندگان کشور ، بلوز و راک اند رول بسیار محبوب شد. Telecaster گیبسون را برانگیخت تا مدل بدنه جامد خود را بسازد ، که "لس پل" نامگذاری شده است.
در سال 1956 ، Rickenbacker مدل دانشجویی گیتار Combo 400 را با بدنه ای به اصطلاح "پروانه ای" معرفی کرد. ساخت منحصر به فرد گیتار دارای گردنی بود که از سر اختراع تا پایه بدن (که امروزه به عنوان ساخت بدنه از طریق گردن شناخته می شود) و با قسمت های بدنه گیتار پیچیده شده یا چسبیده به جای خود گسترش یافته بود.
تا دهه 1960 ، گیتار برقی یک ساز موسیقی تاسیس شده بود. نوآوری در طراحی تا دهه ادامه داشته است. در سال 1961 ، گیبسون وانت های "Humbucking" را به گیتار Les Paul معرفی کرد که برای از بین بردن چربی ناخواسته از سیم پیچ های مغناطیسی طراحی شده بودند. (وانتهای هامبوکینگ از دو سیم پیچ استفاده شده که خارج از فاز است استفاده کرد. این باعث حذف حالت معمول در ساعت شد.)
منبع