وقتی صحبت از تمایل به ماندن در قدرت می شود، اکثر رهبران آفریقایی از این قاعده مستثنی نیستند. کسانی که خوش شانس بودند توانستند با تغییر قوانین اساسی کشورشان دامنه دسترسی خود را گسترش دهند. برخی این کار را بارها با حذف مواد / بخش‌های "نامطلوب" قانون اساسی انجام داده‌اند که می‌تواند مانع از شرکت مجدد آنها در انتخابات عمومی شود.
در اینجا برخی از روسای جمهور آفریقا که با موفقیت قوانین اساسی کشورهای خود را برای تمدید مدت زمان حضور خود در قدرت "لمس" کرده اند آورده شده است:
1. تئودورو اوبیانگ - گینه استوایی
او دومین رئیس جمهور گینه استوایی از اوت 1979 است. او همچنین طولانی ترین رهبر فعلی ملی غیر سلطنتی در جهان است. اوبیانگ حداقل سه بار قانون اساسی کشور را تغییر داده است: در سال های 1982، 1991 و آخرین بار در سال 2011 با همه پرسی. اگرچه محدودیت دوره را به دو نفر، هر کدام به مدت هفت سال، واگذار کرد، اما محدودیت سنی 75 سال حذف شد.
2. خوزه ادواردو دوس سانتوس - آنگولا
رئیس جمهور آنگولا بیش از 35 سال است که حکومت کرده است. او برای اولین بار پس از مرگ آگوستینو نتو، اولین رئیس جمهور آنگولا، انتخاب شد.
او در سال 1979 قدرت را در دست گرفت، اما پس از 22 سال رهبری، در سال 2001، دوس سانتوس اعلام کرد که در انتخابات ریاست جمهوری بعدی کناره گیری خواهد کرد، اما در دسامبر 2003 حزب او دوباره او را به عنوان رهبر انتخاب کرد و انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد. انتخابات
پس از انتخابات قانونگذاری 2008، که در آن حزب به پیروزی قاطع دست یافت، حزب کار بر روی یک قانون اساسی جدید را آغاز کرد که در اوایل سال 2010 معرفی شد. بر اساس شرایط قانون اساسی جدید، رهبر حزبی که بیشترین کرسی را در پارلمان داشت. به طور خودکار رئیس جمهور کشور می شود. این تغییر به دوس سانتوس کمک کرد تا زمانی که در سال 2017 بازنشسته شد، بر آنگولا حکومت کند.
او دومین رئیس‌جمهور طولانی‌مدت آفریقا بود که تنها رئیس‌جمهور تئودورو اوبیانگ نگما امباسوگو از گینه استوایی بود که کمتر از دو ماه قبل از دوس سانتوس قدرت را در دست گرفت.
3. پل بیا - کامرون
او دومین رئیس جمهور طولانی مدت در آفریقا، طولانی ترین رهبر غیر سلطنتی جهان و قدیمی ترین رئیس دولت در آفریقا است. او از سال 1982 بر کامرون حکومت می کند.
ابتدا به مدت 8 سال کشور را تحت نظام تک حزبی اداره کرد و در سال 1992 در اولین انتخابات چند حزبی پیروز شد. پس از انتخاب مجدد در سال 2004، بیا در سال 2011 برای یک دوره دو دوره ای در قانون اساسی 1996 از کاندیداتوری مجدد برای ریاست جمهوری منع شد، اما او سعی کرد در این مورد تجدید نظر کند تا بتواند دوباره نامزد شود.
بیا در پیام سال نوی خود از سال 2008 از بازنگری قانون اساسی حمایت کرد و گفت که محدود کردن انتخاب های مردم غیردموکراتیک است. این اتفاق با وجود اعتراضات گسترده مردم رخ داد. انتخاب مجدد او در سال 2011 جای تعجب نداشت.
مخالفان و منتقدان او را به تقلب در انتخابات متهم می کنند. بیا در تمام انتخابات ریاست جمهوری با 70 درصد یا بیشتر پیروز شد، اگرچه گزارش های بین المللی به وضوح می گوید که انتخابات او همیشه با خشونت و مشارکت کم رای دهندگان همراه بوده است. و از سال 2022، او طولانی ترین رئیس دولت خارج از پادشاهی بوده است.
4. ژنرال Yoweri Museveni - اوگاندا
ژنرال موسوینی در سال 1986 از طریق جنگ با بوته ها به قدرت رسید. در اواسط تا اواخر دهه 1990، ژنرال موسوینی توسط غرب به عنوان بخشی از نسل جدیدی از رهبران دموکراتیک آفریقایی مورد تمجید قرار گرفت، اما ریاست جمهوری او تحت الشعاع نقض حقوق بشر و تغییرات قانون اساسی مانند لغو دوره های ریاست جمهوری در سال 2005 قرار گرفت. محدودیت سنی ریاست جمهوری 2017 است.
ژنرال موسوینی بیش از 36 سال است که بر اوگاندا حکومت می کند و یکی از سلاح هایی که او برای ماندن در قدرت استفاده می کند، تغییر قانون اساسی است. رئیس جمهور موسوینی یک بار گفت: «مشکل در آفریقا به طور کلی، و در اوگاندا به طور خاص، مردم نیستند، بلکه رهبرانی هستند که می خواهند در قدرت بمانند.
5. ادریس دبی - چاد
ادریس دبی ایتنو، متولد 1952، کار خود را به عنوان یک شورشی آغاز کرد. او در سال 1990 دولت رفیق سابق خود هیسن هابره را سرنگون کرد و یک سال بعد رئیس جمهور شد. در سال 2004، او قانون اساسی را اصلاح کرد تا به او اجازه دهد در سمت خود باقی بماند.
شورشیان در سال های 2006 و 2008 تلاش کردند تا دولت او را سرنگون کنند، اما بی نتیجه ماند. در سال 2011، پس از یک همه پرسی مورد مناقشه، برای چهارمین دوره مجدداً انتخاب شد. او در سال 2016 برای پنجمین دوره انتخاب شد. در آوریل 2021، FACT حمله ای را در شمال چاد آغاز کرد. دبی هنگام فرماندهی نیروهای خط مقدم که با افراط گرایان می جنگیدند کشته شد. جانشین او نیز پسرش مهامت بن ادریس دبی ایتنو، معروف به ماهامت کاکا شد.
6. ژنرال پل کاگامه - رواندا:
او ششمین و رئیس جمهور کنونی رواندا است که در سال 2000 به قدرت رسید. از زمان رسیدن به ریاست جمهوری در سال 2000، کاگامه با سه انتخابات ریاست جمهوری در سال های 2003، 2010 و 2017 مواجه شده است.
در هر صورت او با کسب بیش از 90 درصد آرا با موفقیت چشمگیری مجدداً انتخاب شد.
یک همه پرسی در مورد اصلاح قانون اساسی در 18 دسامبر 2015 در رواندا برگزار شد. روانداهای مقیم خارج در 17 دسامبر رای دادند. تغییرات در قانون اساسی به رئیس جمهور کاگامه اجازه می دهد تا برای سومین دوره در سال 2017 نامزد شود و همچنین دوره ریاست جمهوری را از هفت سال به پنج سال کاهش می دهد، اگرچه آخرین تغییر تا سال 2024 اجرایی نخواهد شد.
7. اسماعیل عمر گله جیبوتی:
اسماعیل عمر گله رئیس جمهور فعلی جیبوتی است و از سال 1999 در این سمت است و او را به یکی از طولانی ترین حاکمان آفریقا تبدیل کرده است. گوئله اولین بار در سال 1999 به عنوان جانشین عموی خود حسن گولد آپتیدون که از زمان استقلال جیبوتی در سال 1977 حکومت می کرد، به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
او در سال 2005 مجدداً انتخاب شد. در سال 2010، گله پارلمان جیبوتی را متقاعد کرد که قانون اساسی کشور را تغییر دهد و به او اجازه داد برای سومین دوره نامزد شود و راه را برای او باز کرد تا نام خود را در انتخابات سال 2011 جیبوتی قرار دهد. آزادی شرکت در انتخابات عمومی در سال‌های 2016 و 2021 که او برنده شد، البته تحت الشعاع خشونت سازمان‌دهی شده توسط ارتش این کشور.
8. Gnassingbé و Faure Eyadema-Togo:
او در سال 1967 با کودتای نظامی سومین رئیس جمهور توگو شد. پس از 34 سال رهبری وحشیانه و حکومت مخفی چند حزبی، در سال 2002 ایادما پارلمان را متقاعد کرد که قانون اساسی را اصلاح کند تا محدودیت‌های مربوط به مأموریت خود را حذف کند و به او اجازه دهد برای انتخابات مجدد شرکت کند.
این تغییرات منجر به جانشینی خاندان توگو شد، زیرا پس از پیروزی در انتخابات 2003، رئیس جمهور ایادما خواستار تغییر قانون اساسی دیگری شد که باید حداقل سن رئیس جمهور را به جای 45 سال به 35 سال کاهش می داد. او خواستار این تغییرات برای مراقبت از پسرش شد. Gnasingbe Eyadema که 35 سال داشت.
پس از مرگ پرزیدنت ایادما در سال 2005، فوره بلافاصله با حمایت ارتش به عنوان رئیس جمهور منصوب شد، او همچنین برای چهار دوره بر توگو حکومت کرد و با اصلاحات قانون اساسی پدرش شکوفا شد. برای بیش از نیم قرن، توگو توسط یک خانواده اداره می شود که از تغییرات قانون اساسی سود می برد.
9. رابرت موگابه - زیمبابوه
موگابه یکی از جنجالی ترین رهبران سیاسی جهان یا یکی از ظالم بزرگ جهان به حساب می آید. دیگران او را یکی از "بی رحمانه ترین" رهبران آفریقا می نامند.
موگابه در سال 1980 به عنوان نخست وزیر انتخاب شد و هفت سال بعد رئیس جمهور شد. او در ابتدا یک مبارز آزادی محسوب می شد، اما بعدها رژیم او به یک بحران غذایی و مالی منجر شد و بقای موگابه از مردم به تغییرات قانون اساسی به نفع او تغییر کرد.
موگابه در پی فشارهای جامعه جهانی، پیش نویس قانون اساسی جدیدی را تهیه کرد که در سال 2013 به تصویب رسید و در آن در انتخابات دیگری شرکت کرد که برنده شد، متأسفانه پس از 37 سال قدرت در سال 2017 مجبور به کناره گیری شد و در سال 2017 2019 درگذشت.
آیا داستانی در جامعه خود دارید یا نظری برای به اشتراک گذاشتن با ما دارید: به ما در editorial@watchdoguganda.com ایمیل بزنید
[ad_2]
مقالات مشابه
- فلوریدا برنامه ریزان حمل و نقل قیر تلفات جاده برای راست سومین روز
- ارلن مایر یک لیتری چیست ؟
- Juneteenth مارس در فورت مایرز تساوی جمعیت برای جشن پایان برده داری
- ایده های اتاق بازی های ویدیویی
- شکار پلیس, بازگشت خلیج دامپستر torcher
- قبل از اینکه خیلی دیر شوید، Scoop را در برج خنک کننده دریافت کنید
- در اینجا چگونه شما می توانید تحصیل در خارج از کشور در سال 2020
- کربن فعال شده گرانول | خرید و فروش
- محققان: دودکش واکسیناسیون برای کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر 17 درصد
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی